Çocukların kendi kekemeliklerine verdikleri tepki, onların özgüven ve okulda sosyal ortamlara, derse ve diğer konuşma gerektiren ortamlara katılımını da büyük ölçüde etkiler.
Kekeme danışanlarımın öğretmenleri ile görüştüğümde genellikle kekeme öğrencilerin sınıfta sessiz ve az konuşan çocuklar olduklarını, kekelememek için konuşmaktan kaçındıklarını öğreniyorum. Bu oldukça üzücü ve çocuk için zor bir durum.
Bazı küçük yaş ve kekemeliği ile ilgili farkındalığı düşük kekeme çocuklar ise kekemeliklerinden çekinmezler ve sohbetlere rahatlıkla katılırlar. Farkındalık yükseldikçe, kekeme çocuklar;
-Belirli durumlarda konuşmaktan kaçınırlar.
-Söylemek istedikleri şey değiştirirler.
-Konuşma ve kekeleme riskinden kaçınmak için cevabı bilmiyor gibi davranırlar.
-Kekelediğinde diğer çocukların kendisi ile dalga geçme ihitmalinden kaçınmak için başka çocukların olduğu grup aktivitelerine katılmazlar.
Strese ve korkuya neden olabilecek bazı durumlar ise şunlardır;
–Yemekhanede görevli personele ne istediğini söylemesi gerektiği durumlar,
-Başkalarından yardım isteyeceği durumlar,
-Sözlü sunumlar,
-Sınıf önünde matematik problemi çözmek,
-Yüksek sesli okumak,
-Ortak grup aktiviteleri,
-Süre içeren okuma çalışmaları,
-Başka çocukların olduğu gruba katılmak için izin istemek.
Öğretmenler kekemeliği olan bir öğrencinin okul içi çalışmalara katılımı ve iletişim kuran bir öğrenci olarak kendine güven kazanması noktasında önemli role sahiptirler. Bundan dolayı öğretmenler dil ve konuşma terapisti/konuşma bozuklukları uzmanı ile iletişim halinde olarak, kekeme çocuğun okula katılımı ile ilgili önemli, hayat kurtarıcı ipuçları öğrenebilirler.
Bir cevap yazın